We stonden met een clubje bij elkaar. Een aantal mannen en ik. De mannen veelal zeer technisch bekwaam. Ik een stuk minder. Technische details moet ik echt uit mijn hoofd leren. Presenteren kan ík dan weer vrij aardig. Dat is ook niet iedereen gegeven. Ieder zijn of haar kwaliteiten.
“Wie doet de volgende presentatie”, vroeg meneer 1. De mannen werden stuk voor stuk aangekeken. “Jij? Niet..jij dan?” Niemand antwoordde bevestigend. “Oh wie dan wel?”
“Vera”, zei een van de collega’s. “Vera? Doe jij dat ook?” Hij wendde zich verbaasd tot mij. “Ja hoor, vanaf.. ik denk 2014.“
Wat is dat toch? Vinden (sommige) mannen het nog altijd moeilijk te zien dat vrouwen ook wel wat kunnen? Misschien zelfs op hun gebied. Krijgen vrouwen gewoon minder snel de credits die ze verdienen? Of is het ook een leeftijdsdingetje? Zijn oudere mannen per definitie langer bezig met interessante zaken dan oudere vrouwen? Of wordt dat zo ervaren?
Er wordt veel gesproken over ageism, seniorisme in onze moedertaal. Ik heb het gevoel dat vrouwen daar wat meer last van hebben dan mannen. Zeker als ze zich begeven op een terrein dat niet zo vanzelfsprekend is.
Ik vlog, monteer, praat graag mee over digitalisering en hoe we daar ook ouderen bij blijven betrekken. Technische zaken ga ik daarbij niet uit de weg. Wat ik niet weet kan ik leren. Dat doe ik graag.
